Codziennie w drodze do pracy urządzam sobie mały spacer przez cichą i spokojną dzielnicę willową. W czasie tych przechadzek, co rusz napotykam na hasające na świeżym powietrzu koty. Jedne polują, inne siedzą dumnie i dumają, a jest i kilka takich co wygrzewają się na słońcu lub rozgrzanych maskach samochodów. Dzisiaj chciałbym się skupić na tych pierwszych, czyli tych z rozbudzonym instynktem łowieckim. Większość z nich czarnych lub w całej rozpiętości odcieni szarości szczególnie o tej porze roku świetnie zlewa się z otoczeniem. Nie mają one problemów z maskowaniem i bliskim podejściem do niczego nieświadomej ofiary. Trzy dni temu widziałem nawet przyczajonego w krzakach kota, którego pysk był w odległości dosłownie 20-30 centymetrów od buszującego w trawie ptaka.
Jest jednak wśród tych polujących kotów, jeden kot szczególny a jego cechą wyróżniającą jest widoczna z dużej odległości biel jego futerka. Przyjrzałem mu się dobrze i nie ma on nawet najmniejszej kępki włosów w ciemniejszym odcieniu. Zdawało by się, że z takim ubarwieniem jest na przegranej pozycji i nie ma najmniejszej szansy na upolowanie jakiegoś smacznego kąska. Jednak kiedy widzę z jakim zacięciem oraz pasją podkrada i czai się na ptaki jestem święcie przekonany, że pomimo wielu porażek świętuje również sukcesy. To jedyny kot, który kiedy obserwuje jakiegoś ptaka jest tak skupiony, że zupełnie nie zwraca na mnie uwagi, nie obdarzy mnie nawet jednym małym zerknięciem. Kilka dni temu lekko spóźniłem się do pracy, bo przez 5 minut obserwowałem jak maksymalnie rozpłaszczony na szarej kostce brukowej czołgał się po niej schowany za krawężnikiem, aby przybliżyć się do śmietnika na brzegu którego siedziało spore ptaszysko. Jego ciało choć bardzo elastyczne, było mocno napięte. Nie wykonał ani jednego zbędnego ruchu, był w swoim działaniu precyzyjny jak chirurg podczas operacji. Pomyślałem sobie, że ten to musi się natrudzić, ale zarazem być lepszym i skuteczniejszym łowcą od swoich koci pobratymców, którym łatwo się zlać z otoczeniem. Kiedy o tym myślałem w twarz uderzył mnie zimy podmuch wiatru i uzmysłowiłem sobie, że już niedługo mój ulubieniec będzie miał najłatwiej ze wszystkich znanych mi okolicznych kotów. Kiedy spadnie śnieg, jego biel będąca dotychczas przekleństwem stanie się naturalnym kolorem maskującym, a wyćwiczona w trudnych dniach łowiecka technika i precyzja zapewnią mu pełny brzuch w tych zimnych dniach. Za to jego czarni i szarzy bracia utracą swój element zaskoczenia, a ponieważ do tej pory mieli całkiem łatwo nie są tak świetnie wyćwiczonymi myśliwym jak ten biały kociak.
Sytuacja ta uzmysłowiła mi fakt, że trudności i problemy na jakie napotykam w życiu, choć może w danej chwili są dla nas czymś niewygodnym i nieprzyjemnym są zarazem wyzwaniem, z którym się mierząc zyskujemy nowe umiejętności i doświadczenia. Niczym biały kot nie zadawalamy się siedzeniem w krzakach i czekaniem aż ofiara się do nas zbliży, tylko doskonalimy się w radzeniu sobie z daną okolicznością. Kiedy w przyszłości trafimy na podobną lub zbliżoną sytuację, zdobyte wcześniej doświadczenie spowoduje, że łatwo i szybko sobie z nią poradzimy. Podobnie będzie, gdy nadejdą trudniejsze dni. Natomiast Ci, którym sukces przychodził do tej pory łatwo będą mieli problemy. Niewprawni w umiejętności, bez woli walki i przetrwania, szybko się poddadzą i pozwolą przytłoczyć się problemom. Tym samym ich wcześniejszy sukces, stanie się przyczyną ich porażki.
Przypomniało mi się też szkolenie biznesowe, na którym prowadzący przestrzegał przed sytuacją, w której jakaś firma osiąga bardzo szybko spektakularny sukces. Jak tłumaczył, jeżeli taki sukces nadejdzie zbyt wcześniej, biznes po chwili chwały i tryumfu może się zawalić, bo brak mu dobrych fundamentów, które buduje się wraz z sukcesywnym rozwojem firmy. Tym sposobem ponownie sukces, staje się przysłowiowym gwoździem do trumny dla tych którzy mu ulegli. Usypia czujność, daje złudne wrażenie „nieśmiertelności” i odbiera nam szansę na zdobywanie nowych doświadczeń i umiejętności. Stajemy się więźniami naszej „strefy komfortu”, nie dostrzegając z jej wnętrza, nadciągających z zewnątrz zagrożeń.
Kiedy zatem trafisz na jakieś trudności lub zabraknie ci sił do dalszego działania, to przypomnij sobie opowieść o biały kocie. Być może los obdarował cię właśnie tymi trudnościami, aby zbyt łatwy sukces nie doprowadziła cię w przyszłości do wielkich kłopotów.
pisałem ten tekst w chłodny jesienny wieczór popijając jedną z najbardziej znanych chińskich białych herbat o subtelnym smaku Shou Mei
