Co wybiersz – miłość, czy strach?

Moje tegoroczne wakacje właśnie dobiegły końca. Dla mnie to szczególny moment, bo zwykłem kolejne lata liczyć od wakacji do wakacji, a nie od 1 stycznia do 31 grudnia. Wynika to z tego faktu, że każde wakacje staram się organizować tak, aby dostarczyły mi nowych doświadczeń, wyrwały mnie z rutyny „strefy komfortu” i dały kilka spokojnych chwil na refleksje i odpowiedź na pytanie: „Czy moje życie jest takie jakbym chciał, aby było?”.

Zasadniczo nie ma więc możliwości, abym z takiego wakacyjnego wyjazdu wrócił dokładnie taki sam, jak byłem przed nim. Nowe przeżycia i przemyślenia weryfikują część poglądów i przekonań. Otwierają na kolejne nowe doświadczenia i aktywności. Zdarza się i tak, że dokonują twardej weryfikacji wyobrażeń na swój własny temat.

Co roku kiedy wracam wypoczęty i pełen energii staję też przed dylematem – co dalej?

Co zmienić, a co zostawić takie jak było. Może potraktować to wszystko jako chwilową wakacyjną fanaberię i bezpiecznie umościć się w tym co znane. Ta ostatnia opcja dla mnie, człowieka skupionego na przyszłości, ale zarazem mistrza wykrywania zagrożeń i nieścisłości w planach, jest szczególnie kusząca. Przecież tak wiele może się nie udać, istnieje sporo niewiadomych a na dodatek każda nowość to co najmniej chwilowy dyskomfort i potrzeba zainwestowania dodatkowej energii. Kiedy tylko zaczynam tak myśleć, już wiem że nie jestem sam… Na moim ramieniu przysiada strach.

Na moje szczęście, kilka wakacji temu podjąłem jedną kluczową decyzję – nie chcę się bać życia. Chcę je smakować, doświadczać i w tym wszystkim ufać sobie i wierzyć w siebie. Strach stracił swoją „wielką moc” i choć potrafi czasami nieźle namieszać, ja ciągle się rozwijam i prę przed siebie.

Dziś chciałby zaprosić i Ciebie do takiej wspólnej drogi, aby się jednak ona zaczęła musisz dokonać wyboru, o którym doskonale opowiada Jim Carrey